Dag 14 - Winkelen en Luieren

Het moest er van komen. De dag om te gaan shoppen. Na een trage start, zijn Bea en Liane vertrokken naar Union Station. Ooit alleen een station, maar nu, na grondige restoratie, naar het schijnt, een van de beste shopping centra van Washington. Het shoppen was, wat Liane betreft, heel succesvol.

Om elf uur vertrokken, kwamen de dames om 3 uur weer boven water. De afspraak met Jay was dat we hem vanmiddag zouden vergezellen naar het zwembad op het dak van zijn gym. Er kwamen helaas wat stokken tussen de spaken. In de eerste plaats waren de gastenkaartjes, die we van Jay hadden gekregen, wel geldig voor de gym, maar niet voor het zwembad. Ten tweede kwam de ex van Jay nog wat van haar spullen ophalen en om nogmaals een gesprek aan te gaan over hun pas verbroken relatie. Ook onze afspraak van een ontbijt met 'soft shell crabs'  morgenochtend is komen te vervallen.

Bericht gehad van Anna dat ze terug is in Washington en vanavond graag met ons uit eten wil. Na een eerste poging om een tafel bij een philippijns restaurant te reserveren ( je moet persoonlijk komen om je naam in het boek te schrijven, telefonisch reserveren kan niet) mislukte. Buiten stond al een rij wachtenden van hier naar Tokio, het was 6 uur. Misschien konden we een tafel krijgen om 10 uur; als het meezat. Leek ons geen optie. Toen naar de Cork Wine Bar waar geen reservering nodig bleek te zijn. Je kon er niet traditioneel dineren, maar alleen maar borden bestellen waarvan je met zijn allen moest pinchen. Het waren verrukkelijke hapjes. Avocado op toast, witte asperges met kaas en een gebakken eitje, potjes paté, calamari ringen. Erbij natuurlijk een flesje wijn.